Nu tracht hij het thema van het menselijk lichaam te ontwikkelen. Hij gaat op zoek naar en speelt met de magische wereld van kleuren: Koude kleuren die contrasteren met intensieve en heldere kleuren. Het resultaat is dat de figuur en ambiance samen de expressiviteit benadrukken, wat een centraal thema in zijn werk vormt. Op deze manier zoekt hij een vorm om zijn innerlijk uit te drukken. Hij portretteert mensen niet naar hun uiterlijk, maar naar hun innerlijk. En dan niet zoals de geportretteerden zelf denken zoals ze zijn.
Rafael over zijn werk: “In de ontmoetingen met het witte doek heb ik nooit een specifiek iemand in gedachten, ik werk ook niet naar de natuur. Het creatief proces leidt mij, ik moet voelen wat ik wil. Je kan het zien als een spons: in ontmoetingen zuig ik op, tijdens het werk knijp ik uit. Het witte doek transformeert gaande weg; het is een vloeiend proces waarin vormen ontstaan terwijl andere bewust zijn gekozen. Het is een gesprek in stilte zonder een vaste bestemming.”